Review: ReCore

"ReCore" doet denken aan een spelstijl die we tegenwoordig zelden zien, en doet denken aan titels uit de Speeltuin tijdperk en zelfs de Nintendo 64Het verwijst niet bewust naar het verleden, maar iets in de structuur en beweging deed me constant denken aan die platformavonturen van de tweede rang – net onder een Mario 64 of Banjo-Kazooie—die nooit als de beste werden beschouwd, maar die af en toe hun eigen charmante karakter en ziel hadden, ook al waren ze niet echt memorabel.

De game vertelt het verhaal van de gebeurtenissen die plaatsvinden nadat Joule ontwaakt, een jonge vrouw die naar de planeet wordt gestuurd Verre Eden om het te koloniseren. Een deel van de aardbevolking was onderweg om de planeet voor te bereiden, zodat uiteindelijk iedereen die achterbleef ook kon komen.

Ze waren van plan Far Eden te terraformen met behulp van Corebots – robots met kleurgebaseerde technologie die hen persoonlijkheid en autonomie geeft – maar zodra Joule ontwaakt, wordt duidelijk dat er iets mis is gegaan. Er is niemand anders, en afgezien van haar metgezel Mack zijn alle andere Corebots vijandig geworden.

Om zichzelf te verdedigen tijdens haar zoektocht naar antwoorden, vertrouwt Joule niet alleen op Mack, maar ook op haar geweer, dat geleidelijk nieuwe elementaire eigenschappen krijgt. Elke vijand heeft een kleurcode, en door het geweer aan die kleur aan te passen, breng je aanzienlijk meer schade toe.

ReCore bestaat in principe grotendeels uit platformuitdagingen. Naast een dubbele sprong draagt Joule laarzen die haar voortstuwen. Dit geeft haar aanzienlijke controle in de lucht, waardoor ik vaak het gevoel had dat ik mijn eigen pad aan het creëren was. Dat gebeurde deels omdat ik gebieden zag die ik volledig kon doorkruisen, zonder de voorgestelde route te volgen, maar ook omdat ReCore niet de meest gepolijste titel is die er is.

De eerste uren van de game bestaan uit het reizen met Mack, het uitschakelen van ronddwalende vijanden in de woestijnen van Far Eden, het oogsten van hun kleuren, het springen door gaten en obstakels, en het voortzetten. Het wordt al snel duidelijk dat deze samenwerking tussen Comcept en Armature mist diepgang en die herhaling vormt de kern. In die beginfase blijft ReCore echter vlot en leidt ons zonder onnodige vertraging naar nieuwe gebieden.

Toch is ReCore best leuk. Het is misschien niet de beste game, maar de speelervaring was genoeg om de problemen te overzien. Na zo'n zes of zeven uur bevond ik me in het laatste gebied van de game, klaar om een avontuur af te sluiten dat – hoewel niet in mijn geheugen gegrift – een leuke ervaring was geweest.