Review: The Last of Us Part I

The Last of Us is een naam die al sinds de oorspronkelijke release in 2013 synoniem staat voor storytelling in games. Ontwikkeld door Naughty Dog, zette het een nieuwe standaard voor verhalende games, waarbij emotionele diepgang werd gecombineerd met actievolle gameplay. De game werd uiteindelijk in 2014 geremasterd voor PlayStation 4 en nu, in 2023, kregen we een remake voor pc. Als iemand die de geremasterde versie eerder op de PlayStation 4 Pro had gespeeld, had ik hoge verwachtingen van de remake, vooral nadat ik zo was meegesleept in de spanning van de The Last of Us serie op HBO Max (nu Max).

Ik pre-orderde de game toen deze beschikbaar kwam voor pc, in de hoop een soepelere, meer gepolijste versie van de game te ervaren. Mijn eerste ervaring met de remake op pc verliep echter niet zo soepel als ik had gehoopt. In deze review neem ik je mee door mijn ervaring en bespreek ik de sterke punten van de game, de verbeteringen die zijn aangebracht, maar ook de uitdagingen die ik onderweg tegenkwam.

De evolutie van The Last of Us Part I

Wanneer de Hermaken voor The Last of Us Part I werd aangekondigd voor pc en zorgde voor veel ophef. De game werd aangeprezen als een complete revisie, die optimaal gebruikmaakte van moderne hardware om verbeterde graphics, betere gameplay en nog meeslependere ervaringen te bieden in vergelijking met het origineel en de geremasterde versies. De meest opvallende verandering is natuurlijk de grafische update. The Last of Us Part I op de PC bevat volledig vernieuwde karaktermodellen, realistischere omgevingen en verbeterde lichteffecten.

Het spel is ontwikkeld op dezelfde engine die gebruikt is voor The Last of Us Part II, die de lat voor visuele getrouwheid al hoog legde. Het resultaat is een game die er verbluffend uitziet, met weelderige landschappen, gedetailleerde karakteranimaties en levensechte lichteffecten die de wereld van The Last of Us nog echter en meeslepender aanvoelen.

Wat de omgeving betreft, voelt alles levendiger aan. De post-apocalyptische wereld is nog nooit zo gedetailleerd geweest. Van de weerseffecten zoals regen en mist tot de manier waarop licht door bomen en gebouwen filtert, je merkt dat de ontwikkelaars veel moeite hebben gedaan om de wereld geloofwaardig te maken. De texturen zijn zeer gedetailleerd en de gezichtsanimaties brengen emoties over op manieren die voorheen onmogelijk waren op eerdere consoles.

Hoewel deze grafische updates merkbaar zijn, voelen ze niet als een revolutionaire verandering ten opzichte van de geremasterde versie, vooral niet voor spelers die de game al op de PlayStation 4 Pro hebben gespeeld. Ja, er is meer detail en de belichting en personagemodellen zijn scherper, maar wat betreft de gameplay en het visuele ontwerp van de wereld zijn de verschillen niet zo dramatisch als je van een remake zou verwachten. Het is meer een verfijning dan een complete herinterpretatie, en voor veel spelers voelt dit misschien als een gemiste kans.

Mijn ervaring met de pc-versie – de goede en de slechte

Toen ik voor het eerst begon The Last of Us Part I op de pc in 2023, werd mijn enthousiasme al snel getemperd door een reeks technische problemen. Voor een game waar zoveel hype rond de release heerste, was de ervaring niet bepaald soepel.

Problemen met de framesnelheid en VRAM-verbruik

Een van de eerste problemen die ik tegenkwam, was een significant probleem met framerate-drops. Ondanks een relatief krachtige pc-opstelling had de game moeite om een consistente framerate te behouden, vooral tijdens intense actiescènes. Ik had een RTX 3070 en 16 GB RAM, wat meer dan genoeg had moeten zijn voor een game als deze, maar ik had last van merkbare haperingen en inconsistente FPS-prestaties.

Een ander probleem was het overmatige VRAM-gebruik. De game piekte regelmatig in het VRAM-verbruik, wat leidde tot verdere prestatieproblemen. Hoewel moderne games bekend staan als veeleisend, The Last of Us Part I op de PC vond ik het te belastend voor mijn systeem, waardoor ik begon te twijfelen aan de optimalisatie van het spel.

Problemen met het laden van texturen en donkere texturen

Texturen waren in het begin ook een groot probleem. In sommige delen laadden de texturen niet goed of leken ze te donker, waardoor bepaalde omgevingen modderig en minder gedetailleerd aanvoelden. De verbluffende graphics van de game werden door deze glitches ontsierd, waardoor ik tijdens mijn eerste playthrough gefrustreerd raakte. Ik had een betere ervaring verwacht, aangezien ik op een modern systeem speelde, maar het voelde alsof de ontwikkelaars de release hadden overhaast.

De wereld van The Last of Us zit vol details die elke hoek levendig en rauw zouden moeten maken, maar de textuurfouten haalden me uit die immersie. Veel momenten, vooral in donkere omgevingen, zagen er flets uit, waardoor het moeilijk was om de schoonheid van de wereld te waarderen.

Ledemaatproblemen

Een ander frustrerend probleem waren de zogenaamde "ledematenglitches". In bepaalde cutscenes strekten de armen en benen van personages zich onnatuurlijk uit of grepen ze door objecten heen. Hoewel dit soort glitches misschien klein lijken, verstoren ze de immersie en breken ze de emotionele intensiteit van sommige van de meest aangrijpende momenten. Het is een van die dingen die je in normale gameplay misschien niet opmerkt, maar als het in een cutscene gebeurt, is het moeilijk te negeren.

Afbeelding/Credit: Naughty Dog

De oplossingen en verbeteringen

Na twee maanden patches en updates had Naughty Dog de meeste van deze problemen verholpen. De problemen met de framerate waren aanzienlijk verbeterd en het laden van textures was veel stabieler. Het VRAM-gebruik werd geoptimaliseerd voor een betere balans tussen prestaties en de meeste grafische problemen waren opgelost. De game was, toen ik hem na een pauze weer opstartte, veel vloeiender en de problemen die ik aanvankelijk had ondervonden, waren grotendeels opgelost.

Het probleem is echter dat deze problemen al bij de lancering aanwezig waren, en het was frustrerend om zo'n langverwachte titel in een staat te zien die onafgemaakt aanvoelde. De oplossingen maakten de game zeker een stuk leuker, maar ik kan het niet helpen dat ik teleurgesteld ben dat deze problemen niet vóór de release zijn opgelost.

Het spel spelen na het kijken van de HBO Max-serie

Mijn besluit om opnieuw te bezoeken The Last of Us En de remake op pc beleven kwam nadat ik de ongelooflijke adaptatie van de game op HBO Max had bekeken. De serie weet de emotionele lading van de originele game uitstekend vast te leggen en tegelijkertijd nieuwe diepgang toe te voegen aan de personages en de wereld. De serie wakkerde mijn passie voor het verhaal weer aan en ik wilde de reis opnieuw beleven, maar dit keer met de verbeterde graphics en de extra bonus van pc-prestaties.

Hoewel de serie een getrouwe verfilming is, introduceerde het ook een aantal nieuwe perspectieven op de personages en het verhaal, waardoor ik het bronmateriaal nog meer waardeerde. Het was een unieke ervaring om de band tussen Joel en Ellie op het scherm te zien ontstaan voordat ze weer in het spel sprongen, omdat ik zag hoe de serie de personages en hun verhaal nieuw leven inblies.