Review: Luigi’s Mansion 3

Luigi is altijd een van de favoriete personages geweest voor veel spelers. In mijn geval, elke keer dat ik Luigi zie, denk ik aan een geweldige Amerikaanse vriend. Het personage is het tegenovergestelde van zijn zelfverzekerde broer, Super Mario, maar hij draagt een unieke charme en charisma met zich mee die leidden tot een succesvolle trilogie waarin alle schijnwerpers op hem gericht zijn. Het jaar 2013 is misschien wel het "Jaar van Luigi" genoemd, maar het is in Luigi's Mansion 3, nu beschikbaar voor Nintendo Switch, dat het personage de kans krijgt om alles te laten zien wat hij kan. Met dat in gedachten, besloot ik deze review te schrijven om te bepalen of de game het waard is of niet. Bekijk het!

De vriendelijke loodgieter ontvangt een uitnodiging van Hellen Gravely, de eigenaar van The Last Resort, een gigantisch luxehotel, om een gratis vakantie door te brengen met eersteklas service voor hem en zijn gasten: zijn broer Mario, Princess Peach, drie Toads en de schattige Polterpup. De perfecte gelegenheid om te genieten van wat welverdiende vrije tijd.

In mijn ervaring speelde ik het grootste deel van de tijd met de Nintendo Switch aangesloten op het Dock (voornamelijk om te kunnen streamen met de Elgato capture card). Echter, tijdens de eerste paar minuten had ik moeite met het richten met de richtingsbesturing, vooral bij het gebruik van Luigi's plunger. Dat gezegd hebbende, is het belangrijk om op te merken dat dit gewoon een kwestie is van wennen.

Sommige van de controleopties in Luigi's Landhuis 3 ongemakkelijk voelen. Dat gezegd hebbende, als je dat liever hebt, heb je ook de optie om dezelfde actieknopcommando's in te schakelen met een combinatie van triggers en schouderknoppen, wat het spelen voor sommigen veel gemakkelijker maakt, omdat het de rechterduim vrijmaakt voor het richten van bewegingen.

Meestal had ik ervaring met de Nintendo Switch Pro-controller. Daarom voelde de besturing comfortabeler aan. Hoewel het hele spel zich afspeelt in hetzelfde luxe resort, is er op elke verdieping een nieuw universum. Terwijl je liftknoppen verzamelt die nieuwe gebieden ontgrendelen, verkent Luigi compleet andere werelden. Daarnaast viel me op dat de mechanica zich vrij vaak herhalen, maar dat elke nieuwe verdieping een nieuwe ervaring met zich meebrengt.

Na de eerste paar minuten spelen Luigi's Mansion 3, kom je een gekke uitvinder tegen die Luigi's hulp gebruikt om zijn persoonlijke spokencollectie uit te breiden—hij is ook behoorlijk grappig. Professor E. Gadd fungeert als gids voor de speler, en net als in de vorige twee games heeft hij een apparaat ontwikkeld dat zowel als kaart als communicatiesysteem tussen de twee fungeert: een virtual reality-apparaat.

De naam van het apparaat is Virtual Boo, wat eigenlijk een parodie is op de Virtual Boy (bedankt, mijn vriend #Marltonthegreat, voor het informeren over deze Nintendo-referentie). Bovendien kan de professor tijdens het spelen worden gecontacteerd om hints te geven en de speler te begeleiden. Ik vond dit erg handig, vooral tijdens momenten waarop ik me verloren voelde tijdens het jagen op spoken in het hele landhuis.

Wat de soundtrack betreft, kan ik met zekerheid zeggen dat deze positief bijdraagt aan een volledige onderdompeling in Luigi's Mansion 3, gecombineerd met grappige en vooral onverwachte geluidseffecten. Zo zijn er bijvoorbeeld genoeg kleverige geluiden als Gooigi loopt, en zelfs de mogelijkheid om Mario zo vaak als je wilt te roepen met de trillende “Ma-Ma-Ma-Maaario?”