Review: Dying Light

Onlangs bracht Techland een van de meest verwachte games van 2015 uit. We hebben het over Dying Light, dat verkrijgbaar is voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Bovendien wordt Dying Light door veel gamers beschouwd als de eerste grote release van het jaar, en inderdaad, de titel belooft innovatieve gameplay en een langverwachte dag-nachtcyclus. Bekijk mijn volledige review hieronder!

Wanneer je Dying Light voor het eerst start, neem je de rol aan van Kyle Crane. Hij is een speciaal agent bij de GRE, een organisatie die verantwoordelijk is voor de zorg voor overlevenden in een quarantainezone. Veel van de overlevenden in de Tower, een van de belangrijkste locaties, zijn niet bekend bij hun echte naam.

De game speelt zich af in Harran, een stad in Turkije die bekendstaat als de enige plek ter wereld die getroffen is door een mysterieus virus. Het doel van onze dappere hoofdpersoon is heel simpel: een vertrouwelijk document vinden en terughalen dat in Harran in verkeerde handen is gevallen. Als de informatie uitlekt, kan er een regelrechte catastrofe ontstaan.

Naarmate de tijd verstrijkt, moet Kyle Crane bepaalde gunsten verlenen om dichter bij Suleiman te komen, de tiran die in theorie het document in handen heeft. Aan de andere kant wordt hij in de eerste scène met de infiltrerende agent geraakt door een van de ondoden.

Net als de andere overlevenden in Harran die besmet raakten, heeft Kyle dringend de Antizina-vaccin, die de verspreiding van de effecten van het virus effectief kan remmen. We kunnen concluderen dat verschillende primaire en secundaire doelstellingen draaien om de meedogenloze zoektocht naar dit waardevolle geneesmiddel.

Als gevolg hiervan biedt de game diverse activiteiten. Deze taken zijn echter vrij repetitief – ze bestaan meestal uit het van punt X naar punt Y gaan om een opdracht aan een ander personage te geven of te bezorgen, wat op zijn beurt helpt om een specifieke scène op een complexe manier te definiëren.

Bovendien moet de "held" het opnemen tegen lokale groepen, waarvan de leden in veel gevallen gevaarlijker en behendiger zijn dan de ondoden. Verwacht niet dat je in de eerste paar minuten van de gameplay de stad Harran vrijelijk kunt verkennen. Het begin van deze post-apocalyptische reis is aanvankelijk vrij ingetogen en onopvallend.

Binnen de eerste paar minuten maakt de speler kennis met een uitstekend systeem voor het maken van complexe voorwerpen, afkomstig van Dead Island. De belangrijkste nieuwigheid is zonder twijfel het parkour. Vanuit een first-person immersive perspectief is Crane in staat om elk verticaal platform te bereiken, ongeacht de hoogte.

De laatste keer dat parkour in een first-person game voorkwam, was in het oude Mirror's Edge, dat uitkwam in 2008. Net als in het echte leven is het in Dying Light een uitdaging om de kunst van het bewegen onder de knie te krijgen.

Tijdens de eerste uren van de gameplay zal het echter heel normaal zijn – en vrij frequent – om te vallen of een specifieke beweging niet correct uit te voeren. Dit komt doordat het personage nog geen nieuwe vaardigheden heeft ontgrendeld en de speler nog steeds vertrouwd raakt met de mechanismen die nodig zijn om de "held" naar de gewenste locatie te leiden.

Bovendien kan Crane, na vele uren in de campagnemodus, zijn haak gebruiken om sneller te bewegen. Dit accessoire is overigens niet nieuw; het werd ook met groot succes gebruikt in series als Far Cry 4 en Just Cause 2. In Dying Light werkt deze functie uitstekend samen met parkour, wat zorgt voor een soepelere gameplay.

Gevechten moeten zorgvuldig door de speler worden beheerd, omdat overmatige bewegingen vijanden in de buurt kunnen alarmeren. Het is daarom niet effectief om bijvoorbeeld roekeloos elke zombie met een koevoet te lijf te gaan. Zulke acties verbruiken energie, waardoor je kwetsbaar bent en niet kunt ontwijken of een tegenaanval kunt uitvoeren.

De verscheidenheid aan wapens is aanzienlijk, evenals de waanzinnige combinaties. Hoe meer je je toelegt op verkenning, hoe groter de kans dat je je arsenaal uitbreidt met elektrische messen en, dienovereenkomstig, zeldzame zwaarden.

Wees niet verbaasd over de diversiteit aan voorwerpen en accessoires die verspreid liggen over Harran. Een van de meest positieve punten is de verscheidenheid aan combinaties die Crane kan uitvoeren. Het nauwgezet controleren van verschillende omgevingen is bijna een verplichting voor iedereen die van plan is om veel tijd door te brengen te midden van de besmette bevolking.

De kaart van Harran is niet enorm, maar wel zeer gedetailleerd en staat vol met talloze gebouwen en objecten. Een van de coolste aspecten van Dying Light is de mogelijkheid om elke woning te betreden, helemaal in RPG-stijl.

Het upgradesysteem verdient veel lof; naarmate je nieuwe vaardigheden vrijspeelt, verandert de dynamiek van het spel compleet, wat je een nog groter gevoel van vrijheid geeft in de stad Harran. In totaal zijn er drie skill trees: Overleven, Kracht en Behendigheid.

Interessant is dat de krachtmeter geleidelijk stijgt tijdens gevechten tegen zombies. Ongebruikelijke executies, zoals het neerschieten van een zombie in een dodelijke val, leveren een nog hoger aantal punten op.

Wat behendigheid betreft, moet je precieze sprongen beheersen en perfecte reeksen manoeuvres uitvoeren om parkourbewegingen te ontgrendelen. De overlevingsmeter loopt op naarmate je missies voltooit.

Op bepaalde momenten tijdens de gameplay wordt het personage onevenredig behendiger, omdat we constant op de vlucht zijn voor de ondoden. Daarom moesten we een aantal zombies uitschakelen om verschillende nieuwe gevechtsvaardigheden te ontgrendelen, wat een evenwicht tussen beide specialisaties waarborgde.

Overdag zijn de zombies rustiger en verschijnen ze in aanzienlijk kleinere groepen, maar 's nachts duiken er allerlei vreemde wezens op, waaronder het angstaanjagende wezen Volátil.

Bovendien neemt 's nachts het aantal besmette personen aanzienlijk toe, evenals de moeilijkheidsgraad. Daarom worden er ervaringspunten toegekend – en zelfs verdubbeld – om je te helpen deze nachtmerrie te overleven.

De speler kan echter wel veilige slaapplekken zoeken, wat de dag-nachtcyclus versnelt. Zodra de klok precies negen uur slaat, wordt overleven je grootste zorg.

's Nachts wordt het spel dus een soort 'bord', wat betekent dat je bescheiden zaklamp niet toereikend zal zijn om de overweldigende hoeveelheid bloeddorstige afwijkingen te verwerken.

Visueel verrast Dying Light met zijn visuele kwaliteit en de overvloed aan details die de stad Harran compleet maken. Elke regio van de Turkse stad heeft zijn eigen unieke identiteit, een kenmerk dat maar weinig games kunnen bieden.

Je kunt diverse verwoeste bruggen, sloppenwijken, dorpen, tunnels en complexe industriegebieden bezoeken. De diversiteit is een van de meest interessante aspecten van Dying Light, samen met de indrukwekkende lichteffecten die de uitgestrekte open wereld van Harran nog levendiger maken.

Vanwege de hoogwaardige graphics en de minutieuze details heeft Techland de PlayStation 3- en Xbox 360-versies laten vallen om zich volledig te richten op het 'next-gen'-project. En dat doel is ongetwijfeld bereikt.

Technisch gezien draait de PlayStation 4-versie op 1080p met 30 fps, terwijl de Xbox One op 900p en 30 fps draait. Zoals gebruikelijk kunnen pc-gamers genieten van de best mogelijke kwaliteit, mits ze de juiste hardware hebben.

Wat de audio betreft, wordt de sfeer versterkt door verschillende geluiden, waaronder gekreun en gekraak, vooral 's nachts. Over het algemeen bevat de soundtrack goed gecomponeerde nummers, aangevoerd door intense en dichte synthesizermelodieën die perfect passen bij de sfeer van de game.

In de multiplayermodus werd op het laatste moment een "Wees de Zombie"-modus toegevoegd, aangekondigd als DLC. In deze modus kun je de rol aannemen van een superkrachtige zombie die zich snel door de omgevingen beweegt met parkourachtige behendigheid. Hoewel het een grote nieuwigheid is, wordt de gameplay na meerdere opeenvolgende potjes repetitief.

De coöperatieve modus biedt nu een extra meeslepende ervaring doordat maximaal drie spelers in de module kunnen spelen. Je kunt de campagne samen met vrienden voltooien en alle zijactiviteiten voltooien. Tijdens het spelen moedigt de game zelfs een aantal interessante competitieve uitdagingen aan, zoals wie het hoogste aantal zombies in de kortste tijd kan "vernietigen".

Zelfs met al deze nieuwe functies ontbrak het aan originaliteit in de manier waarop andere spelers in een vriendenwedstrijd werden opgenomen. Alle vrienden in de coöpwedstrijd gebruiken immers hetzelfde personage, wat betekent dat er op ieders scherm identieke Cranes verschijnen.

Tijdens onze speelsessie van ongeveer 32 uur stuitten we op een relatief vreemde en frustrerende bug waarbij ons personage spawnde in een veilige ruimte met de deur volledig van buitenaf op slot. Na 10 minuten startten we het spel opnieuw op en was het probleem opgelost.

En wat vind je van Dying Light?